Dzieciństwo Sakury

Nowy Przyjaciel
     Nowy dzień. Tata powiedział, że dzisiaj rano nieco mnie pouczy rządził. Jej! Lubię jak tata coś opowiada. On robi to tak ciekawie! Powiedział, że jeżeli chce się rządzić ziemią, to trzeba być dobrym dla poddanych. Kiedy lekcja się skończyła, tato powiedział,  żebym już poszła trochę pozwiedzać Srebrną Ziemię. Wyjrzałam do jaskini. Siostra i mama jeszcze spały. Tymczasem ja udałam się na mały spacerek. Ale jaki sens ma samotny spacer? Już miałam zamiar wracać do domu, gdy usłyszałam jakiś dźwięk. Poszłam w jego stronę. Przede mną stał  nastoletni lew o czarnej grzywie i jasnobrązowym futrze. Podobny był do Skazy, lwa z opowieści mamy i taty (trochę o nim słuchałam, ale pod koniec szczerze mówiąc trochę przysnęłam). Lew był bardzo miły – od razu mi się przedstawił. Nazywa się Wles. Zaproponował mi zabawę! Jupi! Bawiłam się z nim prawie do wieczora. Wróciłam zmęczona, ale szczęśliwa. Nawet nie zdążyłam opowiedzieć o tym rodzinie, bo od razu zasnęłam.

Ja księżniczką?
    Dzisiaj rodzice powiedzieli, żebyśmy wstały o wschodzie słońca. No więc obie to zrobiłyśmy i, zgodnie z instrukcjami, przyszłyśmy na sam szczyt Lwiej Skały. Mama i tata już na nas czekali. Obok nich siedział Wles. -Musimy powiedzieć Wam coś bardzo ważnego - zaczął poważnym głosem tata - A dokładniej kto będzie rządził Lwią Ziemią. Ja i siostra uważnie słuchałyśmy tych słów, każda z nas chciała rządzić Srebrną Ziemią. -Królową zostanie Sakura. Obie zamarłyśmy. Przecież wiadomo, że ja byłam tą młodszą. Spojrzałam na Wlesa. Po jego minie można było od razu zgadnąć, że jest wściekły. Ciekawe, o co mu chodziło... Ale od tej pory stał dla nas bardziej oschły. Ten dzień minął bardzo wolno. Zastanawiałam się, czy to dobrze, czy źle, że zostanę królową. W każdym razie będę rządzić tak, aby wszyscy byli szczęśliwi.
--------------------
Będę to kontynuować. Na razie to tylko początek.